19. Międzynarodowe Sympozjum EBHC 2024
Shaping the future of sustainable healthcare
10-11 października 2024 | stacjonarnie + ONLINE
Większość badań i analiz wykazuje poważne problemy współczesnych systemów opieki zdrowotnej. Szczególnie widoczne jest to w krajach high-income, które z racji szybszego rozwoju są odmienne niż w większości krajów świata. Wydana niedawno książka „Systemy opieki zdrowotnej: prognozy na przyszłość globalnej opieki” opisuje przewidywane zmiany, które nastąpią do 2030 roku. Publikacja obejmuje analizą 152 kraje. Z tej i innych publikacji wyłaniają się trendy kształtujące przyszły krajobraz opieki zdrowotnej na świecie:
- stabilny rozwój systemów zdrowotnych,
- nowe technologie,
- rewolucja zachodzące w możliwościach genomiki,
- wyzwania demograficzne,
- zmiana trendów epidemiologicznych,
- nowe modele opieki.
Pandemia COVID-19 pokazała jak niestabilne okazało się ogólnoświatowe bezpieczeństwo zdrowotne w konfrontacji z globalnym zagrożeniem. Systemy nie były w stanie odpowiednio szybko reagować na potrzeby ani zmieniać kształtu w celu dostosowania się do nowych warunków. Przesuwanie sił i środków do kryzysowych obszarów powodowało zapaść i zaniedbania w obszarach, z których środki były relokowane.
Lekcją z pandemii jest świadomość, że mogą pojawić się nowe krajowe i globalne wyzwania zdrowotne. Wyzwanie te mogą stale ewoluować, więc mechanizmy do ich neutralizacji też muszą być elastyczne i zapewniać odpowiednią dynamikę działania. Systemy opieki zdrowotnej muszą być równoważone, by zwiększony nacisk w jednym obszarze nie wywoływał zapaści lub nowych presji w innych obszarach.
Przed pandemią za największy problem wszystkich systemów ochrony zdrowia uważane były finanse i jakość opieki (także rozumiane jako brak odpowiedniej dostępności do świadczeń zdrowotnych). Dodatkowe finansowanie wydawało się lekarstwem na wszelkie niedociągnięcia systemów. W trakcie pandemii okazało się, że w przypadku przeciążenia systemu istotnym problemem jest niewydolność mechanizmów tworzenia odpowiednich procedur, brak personelu, a nawet brak dostępu do technologii medycznych. Biorąc to wszystko pod uwagę, osiągnięcie równowagi między jakością opieki a wydajnością ekonomiczną jest coraz trudniejsze.
Tworzenie i utrzymywanie systemów opieki zdrowotnej jest związane z ciągłym planowaniem, wdrażaniem i ocenianiem efektywności działań w perspektywie dłuższej niż działania poszczególnych rządów. Może to być kolejną słabością, bo niespokojne czasy rodzą chęć do tworzenia rozwiązań krótkofalowych, co często skutkuje brakiem rozważania długofalowych konsekwencji tych działań. Wdrażanie i korzystanie z nowych rozwiązań systemowych czy technologicznych wymaga stabilności i czasu, aby zapewnić możliwość zmonitorowania jak najdłuższych cykli i trendów życia wdrażanych innowacji.
Dlatego wyzwania dotyczące tworzenia zrównoważonego systemu opieki zdrowotnej (publicznego i prywatnego) wymagają nie tylko analizy finansowej dla kontroli kosztów i szukania oszczędności, ale też realnej oceny wartości dodanej nowych rozwiązań i rzeczywistej poprawy wydajności. Kluczem do stabilnego systemu ochrony zdrowia paradoksalnie wydaje się być jego przystosowanie do częstych zmian i możliwość rozwoju poszczególnych dziedzin bez zaburzania równowagi całości.
I o tym chcemy porozmawiać w czasie najbliższego Sympozjum EBHC. do góry
Nagrania z 1. dnia Sympozjum 2024: sesje 1-3
Nagranie z warsztatów samorządowych 2024
Nagrania z 2. dnia Sympozjum 2024: sesje 4-6
19. Międzynarodowe Sympozjum EBHC 2024
Shaping the future of sustainable healthcare
10-11 października 2024 | stacjonarnie + ONLINE



Profesor nauk medycznych i nauk o zdrowiu, wykładowca, prezes Polskiego Towarzystwa Farmakoekonomicznego, specjalista epidemiologii, zdrowia publicznego oraz psychiatrii. Profesor Politechniki Warszawskiej oraz Instytutu Matki i Dziecka, dr. hab. n. ekon. (habilitował się na Wydziale Zarządzania Uniwersytetu Warszawskiego). Absolwent programu MBA na Politechnice Warszawskiej, Studium Ekonomiki Zdrowia Uniwersytetu Warszawskiego, Akademii Psychologii Przywództwa. Jest kierownikiem Interdyscyplinarnych Studiów Menedżerów Farmacji, gościnnie wykłada na studiach MBA SGH-WUM na Warszawskim Uniwersytecie Medycznym (WUM) gdzie pracując prawie 10 lat współtworzył Zakład Farmakoekonomiki WUM, na Wydziale Zarządzania UW oraz na uczelni Łazarskiego. Kierownik Zakładu Farmakoekonomiki oraz kierownik Zespołu ds. Kontroli Zakażań Szpitalnych w Instytucie Matki i Dziecka. Członek Prezydium Rady Ekspertów Rzecznika Praw Pacjenta, członek Kolegium Zdrowia Publicznego Polskiej Akademii Nauk. W latach 2017-19 był wiceministrem zdrowia nadzorującym i współzarządzającym Departamentem Polityki Lekowej i Farmacji oraz odpowiadającym za współpracę międzynarodową Polski w zakresie zdrowia. Jest autorem ponad 300 prac i doniesień oraz dziesięciu książek z dziedziny zarządzania, ekonomiki zdrowia, farmakoekonomiki i jakości życia, publikowanych zarówno czasopismach zagranicznych jak i polskich. Wśród zainteresowań podróże, geopolityka, film, nurkowanie, żeglarstwo i narciarstwo. do góry


























