Stowarzyszenie CEESTAHC kontynuuje współpracę z samorządami i tematykę samorządową również w ramach kolejnych edycji Sympozjum EBHC.

Pandemia COVID-19 wywołała kryzys, którego skutki odczuwamy wszyscy. Samorząd terytorialny jako komplementarny interesariusz, odpowiedzialny za diagnozowanie sytuacji zdrowotnej i reagowanie na lokalne potrzeby, znalazł się w tej sytuacji na pierwszej linii frontu. I na początku pandemii, przy gwałtownym rozwoju sytuacji, gdy procedury, prawo i logistyka nie nadążały za wirusem, często bywał na tej linii frontu samotny. Samorządowcy w dramatycznych apelach domagali się od decydentów systemu ochrony zdrowia wytycznych, procedur, analiz efektywności.

Jednocześnie już od dawna (ustawowo od 2009 roku) projekty programów polityki zdrowotnej, jako zestawy zaplanowanych interwencji (technologii medycznych), poddawane są ocenie centralnej instytucji odpowiedzialnej za ocenę technologii medycznych. Tutaj naciski na zaspokojenie potrzeb planowania i efektywności idą z góry (przy początkowym niezadowoleniu części samorządów).

Te dwa podejścia, na pierwszy rzut oka trudne do pogodzenia, mają jednak wspólny mianownik: efektywne działania prozdrowotne. W obecnych czasach, gdy budżety na zdrowie topnieją, podejmowane decyzje powinny jeszcze bardziej opierać się na merytorycznych fundamentach – danych epidemiologicznych, wytycznych ekspertów oraz dowodach naukowych. Jednak dane dostępne dla samorządów to w Polsce temat drażliwy, ponieważ do niedawna trudno było wyszukać syntetyczne zestawienia pomocne w retrospekcji, czy też planowaniu skutecznych projektów. Problemem są prawne i techniczne przeszkody do scalania istniejących baz informacji oraz udostępniania wyników analiz w formie użytecznej dla realizatorów. Mapy potrzeb zdrowotnych oraz ProfiBaza mogą zmienić tę sytuację już teraz.

W trakcie sesji dowiemy się jakie możliwości na gruncie europejskim daje dla programów z zakresu zdrowia publicznego ocena technologii medycznych (HTA). Bariery we wdrażaniu HTA do programów zdrowia publicznego poznamy na przykładzie szczepień przeciw COVID-19.

Przechodząc na własne, polskie podwórko, spojrzymy na uwarunkowania samorządów w prowadzeniu polityki zdrowotnej w zderzeniu z pandemią COVID-19 i jej skutkami. Sprawdzimy co się zmieniło przez ostatnie 2 lata i jak zmieniły się priorytety zdrowotne.

Samorządy przesyłają do AOTMiT coraz mniej projektów programów polityki zdrowotnej, chociaż osoby z grup ryzyka wymagają coraz większego wsparcia i zaangażowania wszystkich instytucji, zarówno centralnych jak i lokalnych. Niski poziom wyszczepienia społeczeństwa, ostracyzm oraz mniejsza aktywność społeczna i fizyczna seniorów, spustoszenie w organizmach dzieci młodzieży po roku zdalnej nauki przed komputerami, czy ogólna niewydolność systemu ochrony zdrowia – to tylko niektóre z wyzwań stojących przed samorządami.

Jednym z obszarów wysuwających się na czoło zagadnień zdrowia publicznego jest objęcie opieką pacjentów po przebytym COVID-19. Tu wsparciem są przede wszystkim fizjoterapeuci. Samorząd terytorialny jest dla fizjoterapeutów naturalnym sprzymierzeńcem w działaniach mających na celu utrzymanie sprawności mieszkańców – i tych zdrowych, i tych po urazach czy chorobach (w tym COVID-19). Lokalnymi działaniami można dostosować politykę zdrowotną do najpilniejszych potrzeb. Samorządy od wielu lat udowadniają to swoimi programami. Dlatego Krajowa Izba Fizjoterapeutów podejmuje współpracę z samorządami, a jednym z efektów prac KIF jest program fizjoterapii w procesie kompleksowej rehabilitacji po przebyciu COVID-19, z którego AOTMiT czerpała informacje przy opracowaniu rekomendacji dla JST w tym obszarze.