Poprzednie edycje:  200620072008200920102011 |  2012 | 2013 | 2014 | 2015 | 2016 | 2017 | 2018 | 2019 | 2020 | 2021 | 2022
Galerie:  20062007 | 2008 | 2009 | 2010 | 2011 | 2012 | 2015 | 2016 | 2017 | 2018 | 2019 | 2020 | 2021

4. Międzynarodowe Sympozjum EBHC 2009

HTA & Pricing
Kraków, 7-8 grudnia 2009

4. Sympozjum EBHC odbyło się w Krakowie, w dniach 7-8 grudnia 2009.

Przewodnim motywem 4. edycji Sympozjum EBHC był pricing, czyli kształtowanie cen produktów leczniczych i wyrobów medycznych. Ustalanie cen stanowi ważny instrument polityki zdrowotnej państwa. Ewolucja systemów zdrowotnych w krajach wysokorozwiniętych zmierza, w kierunku kontroli cen leków i wyrobów medycznych tak, aby wydatki miały racjonalny charakter. Przejrzystość regulacji cen produktów leczniczych, do której wprost odwołuje się dyrektywa Rady UE (89/105/EEC z dnia 21.12.1988) zyskuje coraz bardziej na znaczeniu w krajach Europy Centralnej i Wschodniej.

Przyjęta formuła Sympozjum zakładała dłuższy czas na dyskusję z wybitnymi ekspertami zagranicznymi, co umożliwiło uczestnikom skorzystanie z ich wiedzy w szerszym zakresie niż ma to zazwyczaj miejsce w ramach tego rodzaju spotkań.

Sesje
4. Międzynarodowe Sympozjum EBHC 2009

Sympozjum przewodniczyli uznani na świecie eksperci, którzy wygłosili wykłady i prowadzili dyskusje w ramach 8 sesji tematycznych:

  1. Panel dyskusyjny: potrzeba “dekalogu” dla decydentów
  2. Umowy podziału ryzyka: cele, metody, negocjacje – perspektywa publiczna
  3. Wartość terapeutyczna leków i rola HTA w umowach podziału ryzyka
  4. Wartość terapeutyczna technologii nielekowych z perspektywy przemysłu
  5. Rozwój HTA w krajach Europy Centralnej i Wschodniej – ostatnie osiągnięcia i zmiany
  6. Granice opłacalności w podejmowaniu decyzji refundacyjnych
  7. Refundacja warunkowa w ramach porozumień cenowych
  8. Definiowanie problemów decyzyjnych (APD)

Przyjęta formuła Sympozjum zakładała dłuższy czas na dyskusję z wybitnymi ekspertami zagranicznymi, co umożliwiło uczestnikom skorzystanie z ich wiedzy w szerszym zakresie niż ma to zazwyczaj miejsce w ramach tego rodzaju spotkań.

Sesja 1. Panel dyskusyjny: potrzeba “dekalogu” dla decydentów

Panel dyskusyjny poświęcony był pożądanej postawie etycznej polityków podejmujących decyzje dotyczące ochrony zdrowia. Ochrona zdrowia ma szczególne i bardzo silne oddziaływanie na społeczeństwo, ale też życie zwykłego “szarego człowieka”. Czy wobec tego wymagania wobec osób podejmujących decyzje dotyczące tej dziedziny nie powinny być wyższe. Może trzeba stworzyć coś na kształt dekalogu lub zbioru norm etycznych?
Zgodnie z przywidywaniami doszło do gorącej dyskusji między audytorium i zaproszonymi politykami oraz decydentami. do góry

Sesja 2. Umowy podziału ryzyka: cele, metody, negocjacje – perspektywa publiczna

Liczba umów podziału ryzyka systematycznie rośnie. Koresponduje to z rosnącymi wydatkami w ochronie zdrowia, wzrastającymi oczekiwaniami społeczeństw względem postępu w medycynie oraz koniecznością zapewnienia dostępu do nowoczesnych technologii medycznych w warunkach ograniczonych zasobów finansowych. Wzrost świadomości klientów służby zdrowia oraz presja producentów, prowadzi do zwiększenia presji finansowej i politycznej na decydentów czy płatników. Wymusza to poszukiwanie metod społecznie bezpiecznego zwiększania zakresu oferowanych świadczeń zdrowotnych w ramach środków podstawowego ubezpieczenia zdrowotnego. Problem równego dostępu do świadczeń zdrowotnych i sprawiedliwego podziału ograniczonych zasobów finansowych na ochronę zdrowia staje się coraz bardziej drażliwy społecznie, a politycy i decydenci w przypadku dokonania nieracjonalnych wyborów coraz częściej stają pod pręgierzem opinii publicznej. Do porozumień podziału ryzyka (RSS; risk sharing schemes) może dojść tylko wówczas, gdy jakieś ryzyko występuje po obydwu stronach: regulatora/płatnika oraz producenta. Dzięki mechanizmom przewidzianym w stosownym porozumieniu każda ze stron zdejmuje część ryzyka drugiej strony. Do najważniejszych rodzajów ryzyka po stronie regulatora/płatnika należą m.in. podjęcie błędnej decyzji refundacyjnej czy cenowej, naruszenie dyscypliny finansowej, czy wreszcie ograniczenie dostępności do świadczeń wysoce opłacalnych kosztem refundacji nowego leku. Dodatkowo pojawić się może ryzyko polityczne związane z nieprzewidzianymi wysokimi oczekiwaniami społecznymi, zarzuty o nierówne czy niesprawiedliwe (preferowanie pewnych producentów) traktowanie produktów, czy dość częste oskarżenia o dyskryminację określonych grup chorych. Warto podkreślić, że dzięki RSS decydenci mogą zaoferować swoim obywatelom innowacyjne technologie medyczne w koszyku podstawowym, jednocześnie zachowując kontrolę nad wydatkami z budżetu na ochronę zdrowia. Umowy podziału ryzyka mogą stać się szczególnie chętnie wykorzystywanym narzędziem systemowym w krajach średnio zamożnych, a zatem państwach naszego regionu.
W ramach sesji poruszona została tematyka podziału ryzyka postrzegana z perspektywy płatnika/ubezpieczyciela. do góry

Sesja 3. Wartość terapeutyczna leków i rola HTA w umowach podziału ryzyka

Sensem umów podziału ryzyka z punktu widzenia przemysłu jest podział ewentualnych kosztów (ryzyka finansowego) związanych z wprowadzeniem na rynek nowego produktu. Ryzyko dla producentów jest tym większe im wydatki na opracowanie danego produktu były wyższe, a zdefiniowana populacja (odbiorca) mniejsza. Stopień zmniejszenia ryzyka po każdej ze stron może być finalnie różny, dlatego tak istotne jest określenie rodzajów ryzyka w ramach przygotowań do negocjacji i tworzenia strategii refundacyjnej czy cenowej. Gdyby można było określić wartościowo sumę ryzyk po każdej ze stron, to RSS (risk sharing schemes) mogły by niwelować to ryzyko w niewielkim (np. 15%) lub znaczącym (np. 50%) stopniu.
Do najczęściej występujących rodzajów ryzyka (finansowe, polityczne, prawne) po stronie producenta należą:

  • brak uzyskania refundacji (radykalnie niższe wpływy ze sprzedaży, niższa stopa zwrotu z inwestycji, zwiększone straty itp.);
  • uzyskanie refundacji na niekorzystnych lub mniej korzystnych warunkach (niższy limit, czyli wyższy stopień współpłacenia, dołączenie produktu do jumbo group w ramach substytucji terapeutycznej, zamiast substytucji generycznej czy oddzielnego listowania leku, restrykcyjne kryteria preskrypcyjne lub np. kryteria włączania pacjentów do programu terapeutycznego; ograniczenie terapią inicjującą itp.);
  • poczucie fiaska strategii refundacyjnej i cenowej – nieskuteczność w działaniach na rzecz korporacji;
  • wiele innych, specyficznych w danej sytuacji konkurencyjnej na rynku.

W ramach tej części sesji przedstawiony został sposób postrzegania regulacji cen leków i porozumień podziału ryzyka przez przemysł farmaceutyczny. Wystąpienia będą odnosić się do trybu i charakteru zawieranych umów, strategii cenowych i samych negocjacji.
Podstawą porozumień cenowych jest ocena technologii medycznych, która pozwala ocenić wartość terapeutyczną leku oraz adekwatność wyceny w stosunku do innowacyjności terapeutycznej. Strategie negocjacyjne, sposoby podziału ryzyka, mają wartość wtórną wobec podstawowych analiz, jakimi są przeglądy systematyczne i badania opłacalności. Należy podkreślić, że porozumienia podziału ryzyka mogą być zawierane nie tylko w przypadku bardzo drogich technologii medycznych, ale również wtedy, gdy występuje istotna niepewność dotycząca rzeczywistych korzyści zdrowotnych, profilu bezpieczeństwa interwencji oraz kosztów generowanych w ramach terapii stosowanych w chorobach powszechnych. Ryzyko związane z niepewnością oszacowań dotyczy obydwu stron, zarówno regulatora/płatnika, jak i producenta. Na podstawie analizy efektywności klinicznej, analizy ekonomicznej i finansowej, zarówno regulator, jak też sama firma zyskują wgląd w wartość terapeutyczną leku, stosunek tej wartości do ceny, ale również w jakość dostępnych danych klinicznych i ekonomicznych. Im mniejsze ryzyko oszacowań dla interwencji i jej komparatorów, tym mniejsze ryzyko podjęcia błędnej decyzji refundacyjnej czy cenowej po stronie urzędu, a także bardziej wiarygodne uzasadnienie dla ceny po stronie producenta. Jedno jest pewne – bez wysokiej jakości badań klinicznych i prawidłowej oceny technologii medycznych nie można mieć wglądu w rzeczywistą pozycję terapeutyczną i ekonomiczną leku, względem opcjonalnych sposobów postępowania. Trudno jest wtedy producentowi ustalić cenę adekwatną do osiąganych korzyści zdrowotnych, ale też trudno wymagać od decydenta, by bez wahania zgodził się na bezwarunkową refundację leku po proponowanej cenie.
Decyzja o przystąpieniu do umowy podziału ryzyka przez płatnika i podmiot odpowiedzialny dla produktu leczniczego, który ma być ewentualnie objęty refundacją, może być związana m.in. z:

  • wysokim kosztem technologii,
  • nieznaną i trudną do przewidzenia docelową liczbą pacjentów, u których technologię można zastosować,
  • niepewnością oszacowań dotyczących skuteczności terapii,
  • niepewnością oszacowań dotyczących profilu bezpieczeństwa terapii (niedoszacowane lub niewykryte w badaniach klinicznych działania niepożądane),
  • różną efektywnością kliniczną w różnych podgrupach pacjentów, a co za tym idzie różną opłacalnością terapii w zależności od charakterystyki chorych,
  • wysokimi kosztami związanymi z zastosowaniem dodatkowych technologii (dodatkowa diagnostyka, monitorowanie, konieczność terapii skojarzonej),
  • wielkością środków w budżecie państwa przeznaczonych na finansowanie świadczeń zdrowotnych.

Druga część sesji poświęcona była roli HTA w procesie ustalania cen i negocjacjach cenowych. Przedstawione zostały przykłady efektywnego wykorzystania analiz HTA przy zawieraniu umów o podziale ryzyka. Szczególną uwagę poświęcono ocenie, które rozwiązania sprawdzają się w optymalizacji gospodarki lekowej, a które mogą być potencjalne ryzykowne dla prawidłowego funkcjonowania systemu.

do góry

Sesja 4. Wartość terapeutyczna technologii nielekowych z perspektywy przemysłu

Choć polityka cenowa w państwach Europy Centralnej i Wschodniej zmienia się w ostatnich latach, wciąż daleko do spełnienia wymogów Dyrektywy Transparentności UE w tym zakresie. Decydenci stosują różnorodne metody mające na celu ustalenie cen produktów wyrobów medycznych na rodzimych rynkach. Decyzje dotyczące ustalania cen leków i wyrobów medycznych często podejmowane są w oparciu o niepełne informacje dotyczące skuteczności danej technologii lub algorytmy trudne do zastosowania w praktyce klinicznej. Istotną rolę w takich sytuacjach odgrywają nowoczesne rozwiązania „inżynierii finansowej” w obszarze świadczeń finansowanych ze środków publicznych takie jak: porozumienia podziału ryzyka (risk sharing agreements), refundacja warunkowa (CED, coverage with evidence development) lub ich zmodyfikowane formy tzw. payback czy price-volume agreement. W przypadku wyrobów medycznych instrumenty te są szczególnie przydatne ze względu na to, że w momencie wprowadzania na rynek nowego wyrobu, informacje o jego skuteczności bywają bardzo ograniczane. Jest to związane ze stosunkowo łagodnymi w porównaniu z produktami leczniczymi wymogami w zakresie niezbędnej dokumentacji, a z drugiej strony z trudnościami w przeprowadzeniu badań RCT dla takich technologii (szczególnie tych stosowanych w chirurgii).
W czasie sesji przedstawione zostanły możliwe rozwiązania w zakresie oceny wartości terapeutycznej i wyceny technologii nielekowych oraz możliwości i zagrożenia związane z ich specyfiką. do góry

Sesja 5. Rozwój HTA w krajach Europy Centralnej i Wschodniej – ostatnie osiągnięcia i zmiany

W trakcie sesji przedstawione zostały ostatnie dokonania na polu implementacji EBHC i HTA w poszczególnych krajach naszego regionu. Sytuacja w krajach Europy Centralnej i Wschodniej w odniesieniu do rozwoju instytucji zajmujących się HTA jest bardzo zróżnicowana. Wymiana doświadczeń w zakresie kreowania praktyki HTA, ze względu na podobne doświadczenia, nie tylko o charakterze społeczno-gospodarczym, ale także historycznym, wydaje się szczególnie cenna. Z jednej strony pozwala w dłuższej perspektywie uniknąć kosztownych niepowodzeń korzystając z doświadczeń innych państw, z drugiej jest pomocna w promowaniu nowych, często nowatorskich rozwiązań, które mogą stanowić wkład własny państw naszego regionu w rozwój HTA.
W czasie sesji poruszony został szeroki wachlarz problemów, od rozwiązań w zakresie organizacji agencji HTA, tworzenia listy leków refundowanych, polityki cenowej po edukację w zakresie HTA/EBM. Na sesje zaproszeni zostali reprezentanci agencji HTA, ministerstw zdrowia oraz innych instytucji zajmujących się tą dziedziną. do góry

Sesja 6. Granice opłacalności w podejmowaniu decyzji refundacyjnych

Niemiecki Instytut Jakości i Efektywności w Opiece Zdrowotnej (IQWiG) to niezależna instytucja naukowa, której zadaniem jest ocena wartości świadczeń zdrowotnych z punktu widzenia pacjentów. Został on powołany 1 czerwca 2004 r. jako pozarządowa instytucja typu non-profit będąca fundacją prawa prywatnego i działająca z upoważnienia Federalnej Komisji Wspólnej i Federalnego Ministerstwa Zdrowia.
Jak dotąd w Niemczech ocena leków sprowadza się do określenia ich wartości klinicznej. IQWiG zaproponował metodę oceny w oparciu o zależność koszt-korzyść, nazwaną „analizą granicy efektywności”. Metoda ta ma zastosowanie do określania cen maksymalnych dla określonych leków, które nie mogą być włączone do grup referencyjnych. Dla najlepszej technologii w danym obszarze terapeutycznym powinna zostać określona cena maksymalna. Jest to warunek wstępny umożliwiający podejmowanie decyzji, jakie koszty w odniesieniu do uzyskanych korzyści są uzasadnione i możliwe do przyjęcia w przypadku pacjentów powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego w Niemczech. Oznacza on także, że w różnych obszarach terapeutycznych można ustalić różne wartości progowe dla efektywności kosztowej. W większości krajów europejskich przyjmuje się jedną wartość progową współczynnika koszt-użyteczność dla wszystkich technologii w systemie opieki zdrowotnej. Podczas sesji omówione zostaną różnice pomiędzy metodami oraz ich zalety i wady.
[IQWiK, http://www.iqwig.de/iqwig-presents-a-concept-for-cost-benefit.738.en.html]
Pojęcie „granicy efektywności” zostało wprowadzone przez międzynarodową grupę ekspertów w dziedzinie ekonomiki zdrowia. Za jego pomocą można porównywać zależność koszt-korzyść dla dowolnej liczby opcji terapeutycznych. Określona opcja w porównaniu z inną jest określana jako „efektywna”, jeżeli przy tym samym koszcie pozwala osiągnąć wyższą korzyść lub przy tej samej korzyści jest bardziej efektywna kosztowo. Graficzne odwzorowanie „granicy efektywności” ma postać krzywej łączącej punkty odpowiadające najbardziej efektywnym interwencjom. Za pomocą takiego wykresu można również określić właściwą (maksymalną) cenę dla nowego leku. Zastosowanie pojęcia „granicy efektywności”, odnoszącego się tylko do technologii uznanych za najlepsze, ma następujące implikacje:

  • brak miejsca dla nowych, „gorszych” opcji (nawet jeśli są tańsze od istniejących),
  • nowe, „równoważne” opcje nie są oceniane (równoważność ceny),
  • efektywność musi odpowiadać oszacowaniom IQWiG.

Dla leków skuteczniejszych lecz droższych niż dotychczas stosowane można oszacować cenę, dla której zależność koszt-korzyść mieściłaby się w przyjętym zakresie efektywności.
W styczniu 2008 r. IQWiG opublikował dokument dotyczący „metod oceny relacji pomiędzy kosztami i korzyściami w niemieckim systemie powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego”. Poniższy cytat stanowi podsumowanie komentarza Michaela Drummonda i wsp. na temat metod stosowanych przez IQWiG.
„Poprzez wprowadzenie zasady uwzględniania efektywności przy alokacji zasobów wyłącznie w określonym obszarze terapeutycznym, a nie pomiędzy obszarami, IQWiG postawił się w trudnej sytuacji. Zastrzeżenie to uniemożliwia prowadzenie analiz ekonomicznych zgodnie z międzynarodowymi standardami, zaś prezentowane zgodnie z nim informacje mają ograniczoną wartość dla decydentów i niewiele wnoszą przy podejmowaniu decyzji dotyczących wprowadzania nowych technologii medycznych i kształtowania ich cen. Co więcej, wobec braku możliwości porównania względnej efektywności interwencji pomiędzy różnymi obszarami terapeutycznymi wzrasta ryzyko dopuszczenia technologii zdecydowanie nieefektywnej lub odrzucenia technologii efektywnej. Po ostatnie, określenie granicy efektywności dla każdego obszaru terapeutycznego spowoduje znaczne zużycie zasobów, których niewielka część wystarczyłaby dla przeprowadzenia standardowej analizy ekonomicznej, szczególnie przy uwzględnieniu dostępnych informacji na temat efektywności kosztowej pochodzących z badań przeprowadzonych w innych krajach. W pełni popieramy wysiłki IQWiG na polu analiz ekonomicznych; niestety, zaproponowane metody nie odpowiadają podjętemu zadaniu.”
[Michael Drummond M, Rutten F The IQWiG methodology paper version 1.0]do góry

Sesja 7. Refundacja warunkowa w ramach porozumień cenowych

Evidence-Based Health Care (EBHC) zakłada podejmowanie decyzji na podstawie rzetelnych analiz. Zbierane dane i analizy mają służyć zmniejszeniu niepewności urzędu podejmującego decyzje, w tym decyzje refundacyjne i cenowe. Decyzje te w zasadniczym stopniu zależą od wyników analiz ekonomicznych i ich odniesienia do granicy opłacalności w danym kraju. Z kolei wyniki analiz ekonomicznych w szczególny sposób zależą od wyników analiz efektywności, a więc jakości i ilości dostępnych danych dotyczących skuteczności i bezpieczeństwa porównywanych technologii medycznych. Niepewność oszacowań w tym zakresie jest więc szczególnie istotna, gdyż powoduje wzrost ryzyka związanego z decyzją refundacyjną i cenową, zarówno po stronie regulatora, jak i producenta. Do metod podziału ryzyka, które ukierunkowane są na zmniejszenie ryzyka związanego z niepewnością oszacowań, dzięki zgromadzeniu dodatkowych danych, w wyniku prowadzenia dalszych badań, należą tzw. Managed Access Schemes (MAS), a wśród nich: Coverage with Evidence Development (CED), Only in Research (OIR) oraz Conditionally Funded Field Evaluations (CFFE).
Wymienione wyżej metody zakładają przyznanie warunkowej refundacji, a więc przyjmuje się, że z czasem dojdzie do weryfikacji zasadności decyzji refundacyjnej oraz ew. ceny produktu, na podstawie gromadzonych danych, w przewidzianym umową okresie. Zakłada się, że zebrane z czasem dane pozwolą na zmniejszenie niepewności oszacowań w stopniu pozwalającym na podjęcie jednoznacznej decyzji refundacyjnej i ustalenie ceny produktu, adekwatnej do uzyskiwanych korzyści zdrowotnych. Gromadzenie danych może odbywać się w ramach badań obserwacyjnych (w tym rejestrów), ale również np. w ramach dodatkowych badań randomizowanych, przy czym koszt tych badań ponosi albo regulator, albo producent, albo są one dzielone między strony w ramach porozumienia.
Jednym z głównych celów warunkowego finansowania jest wspieranie dalszego rozwoju innowacji oraz postępu technologicznego, poprzez częściowy zwrot nakładów poniesionych w trakcie realizacji procesu badawczo-rozwojowego. do góry

Sesja 8. Definiowanie problemów decyzyjnych (APD)

Decyzje podejmowane w ochronie zdrowia nie powinny być wyborami osobistymi, losowymi czy nieświadomymi. Każda z nich niesie za sobą bardzo poważne konsekwencje. Często błędem jest podejmowanie decyzji bez przeprowadzenia rzetelnych analiz, czy bez wykonania studiów wykonalności dla opcjonalnych rozwiązań. Z drugiej strony czasem zdarza się, że dostępne analizy nie odpowiadają na potrzeby decyzyjne. Ich zakres jest niepełny, kierunki analityczne błędne, zastosowane narzędzia analityczne pozostawiają wiele do życzenia, a wyciągnięte wnioski nie odpowiadają na pytania decydenta. Jeśli chodzi o refundację czy wycenę, każda ocena technologii medycznej powinna być a priori precyzyjnie ukierunkowana, by nie stać się oderwaną od rzeczywistości i potrzeb decyzyjnych. Te potrzeby decyzyjne muszą więc być określone zanim analitycy rozpoczną zbieranie danych, czy syntezę. Wytyczne oceny technologii medycznych poszczególnych krajów przedstawiają różne drogi osiągnięcia wysokiej jakości analiz HTA. Zgodnie ze zaktualizowanym wytycznymi AOTM w Polsce, na wzór brytyjskiego NICE, istotną wagę przywiązuje się do scoping’u. Należy podkreślić, że definiowanie problemu decyzyjnego nie stanowi wyłącznie opisu opcjonalnych technologii medycznych i wskazania, ale jest fundamentem wiarygodnej, a nade wszystko użytecznej ich oceny. Do określenia zakresu porównań wykorzystuje się schemat PICO (population, intervention, comparison, outcome). Często dodatkowo ująć należy subpopulacje, w których dana technologia może być szczególnie opłacalna, specyficzne warunki stosowania interwencji, faktycznie stosowaną praktykę, dłuższy niż w badaniach klinicznych horyzont czasowy, w którym korzyści i koszty są rozważane, czy część koszyka świadczeń gwarantowanych, o wpisanie do którego producent aplikuje.
Sesja w całości poświęcona teorii i praktyce definiowania problemów decyzyjnych na rzecz oceny technologii medycznych. do góry

Prelegenci
4. Międzynarodowe Sympozjum EBHC 2009

  1. Prof. Jack Dowie, UK – Emeritus Professor of Health Impact Analysis Public Health and Policy Dept London School of Hygiene and Tropical Medicine
  2. Prof. Michael Drummond, UK – Professor of Health Economics Centre for Health Economics, University of York
  3. Prof. Bengt Jönsson, Sweden – Professor of Health Economics, Stockholm School of Economics
  4. Prof. Gert van der Wilt, , Netherlands – Department of Epidemiology, Biostatistics and HTA Radboud University Medical Centre Nijmegen
  5. Chris Henshall, UK – Pro Vice Chancellor for External Relations at the University of York
  6. Prof. David Banta, Netherlands – Professor Emeritus, University of Maastricht
  7. Alexandre Lemgruber, Brazil – Head of the Office of Economic Evaluation of New Technologies, at the Brazilian Health Agency – ANVISA
  8. Prof. Rod Taylor, UK – Associate Professor in Health Services Research & Scientific Director of Peninsula Clinical Trials Unit, Peninsula Medical School
  9. Rabia Kahveci, Turkey – President of Turkish Evidence Based Medicine Association
  10. J. Jaime Caro, USA – President and Chief Executive Officer, Senior Vice President, UBC
  11. Joanna Mucha, Poland – Member of Parliament, academic lecturer
  12. Wojciech Matusewicz, Poland – Director, AHTAPol
  13. Prof. Zbigniew Szawarski, Poland – Institute of Philosophy, University of Warsaw
  14. Prof. Jacek Ruszkowski, Poland – Director of the Public Health Center, Kozminski University
  15. Jim Furniss, UK – Director, Global Market Access Strategy Bridgehead International Limited, Leicestershire
  16. Prof. Paweł Vorobiev, Russia – President of Russia Society for Pharmacoeconomics Research
  17. Zoltan Kalo, Hungary – CEO at Syreon Research Institute, Director of Health Economics Research Centre at Eötvös Loránd University
  18. Dragana Atanasijevic, Serbia – Local Consultant for HTA Project Coordination Unit Ministry of Health of Serbia
  19. Mitchell Sugarman, USA – Sr. Director of Health Economics, Policy and Payment, Medtronic
  20. Jorge Wernli, Switzerland – VP Global Pricing & Government Affairs at Vifor Pharma
  21. Anita Burrell, France – Head, Health Economics & Reimbursement PVD, Sanofi Aventis
  22. Erin Huntington, UK – Corporate Affairs Director Elli Lilly Europe
  23. Oleg Borisenko, Russia – Executive Director of Russia Society for Pharmacoeconomics Research
  24. Joanna Lis, Poland – Manager of Health Economics Dept., Sanofi-Aventis Group
  25. Krzysztof Łanda, Poland – CEO of HTA Audit. Precursor and promoter of EBM/HTA/EBHC in Poland. Author and co-author of numerous papers on methodology, guidelines and systemic studies. Initiator of education and training activities in the field of Health Technology Assessment, including the EBHC Symposium.
  26. Magdalena Władysiuk, Poland – Vice-president of HTA Consulting. An expert in EBM, HTA and PhE; author of numerous training programs and research analyses in HTA.
  27. Katarzyna Bondaryk, Poland – Hogan & Hartson

Materiały do pobrania
4. Międzynarodowe Sympozjum EBHC 2009

Poprzednie edycje

EBHC 2006 archiwum

Zobacz edycję 2006

EBHC 2007 archiwum

Zobacz edycję 2007

EBHC 2008 archiwum

Zobacz edycję 2008

EBHC 2009 archiwum

Zobacz edycję 2009

Zobacz edycję 2010

Zobacz edycję 2011

Zobacz edycję 2012

Zobacz edycję 2013

Zobacz edycję 2014

Zobacz edycję 2015

Zobacz edycję 2016

Zobacz edycję 2017

Zobacz edycję 2018

Zobacz edycję 2019

Zobacz edycję 2020

Zobacz edycję 2021

Zobacz edycję 2022

pl_PLPolski